'Ntei tenpi dei tenpi có che la tera el sol e la luna ancora no i gh' era e tuto l' universo fin a l' ùltima stéla a l' era ingrumà 'nte na sola borela e pò ancora p' indrìo fin a dónder là rente al moménto ch' el tuto el salta fóra dal gnente là, propio là na s-ciantina p' in là péna péna p' indrìo par mi, gh' era Dio.
